Stanisław Krycinski “Pogórze Przemyskie. Słownik krajoznawczo – historyczny.” REWASZ Warszawa 1992

PASZOWA

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1488 r. Powstała w wyniku akcji osadniczej prowadzonej przez ród Tyrawskich, do którego należała aż do XVIII w., kiedy przeszła w ręce Urbańskich. W 1515 r. odnotowano istnienie cerkwi parafialnej. Na pocz. XIX w. była własnością Michała Jordana, a pod koniec tego wieku Tymona Bala. We wsi istniały dwa folwarki: we wschodniej części Folwark Górny, a w zachodniej Folwark Dolny. Przed II wojna światową Paszowa liczyła ok. 360 chałup. Mieszkańcy zajmowali się na dużą skale tkactwem, wyrabiając płótno i sukno na potrzeby własne i okolicznych wsi. Po wojnie ludność wysiedlono, część powróciła po koniec lat pięćdziesiątych. Obecnie mieszkają tu trzy rodziny autochtonów oraz osadnicy z dawnego województwa krakowskiego, głównie z Limanowej. Jest ok. 40 domów - część z nich to stare drewniane pobielane chaty.

Drewniana greckokatolicka cerkiew parafialna p.w. Narodzenia NMP jest obecnie użytkowana jako kościół rzymskokatolicki. Zbudowano ja zapewne w końcu XVIII w. Ikonostas malował w 1902 r. Włodzimierz Pawlikowski. Budynek cerkwi jest dwudzielny, kryty dachem dwukalenicowym. Nad przedsionkiem wznosi się szkieletowa wieża kryta brogowym dachem i zwieńczona małym hełmem. Nad nawą hełm osadzony na ośmiobocznym bębnie.