Stanisław Kryciński “Pogórze Przemyskie. Słownik krajoznawczo – historyczny.” REWASZ Warszawa 1992
KRECÓW
Wieś była założona na prawie wołoskim. Wymieniona po raz pierwszy w 1492 r., gdy wchodziła w skład dóbr należących do Aleksandra z Siemuszowej. W źródłach występuje wtedy pod nazwa "Croczow". Pod koniec XVI w. Kreców należał nadal do Siemuszowskich herbu Starykoń. Był już wtedy siedzibą parafii prawosławnej. W 1624 roku Kreców jest podzielony na tzw. sortes ma dwóch właścicieli: Jana Chmiela i Jana Zadorskiego W 2 pol. XVIII w. wieś była własnością Katarzyny z Szaniowskich, w XIX w. przeszła w ręce kolejno Jana Giebułtowskiego i Zygmunta Kosowskiego. W czasach I Rzeczypospolitej w oparciu o miejscowe źródła warzono tutaj sól w drobnych okruchach, tzw. gradówkę.Drewniana cerkiew greckokatolicka p.w. Objawienia Pańskiego z 1784 r. istniała do 1980 r., kiedy została rozebrana na polecenie władz gminnych z Tyrawy Wołoskiej. Był to dwudzielny budynek ze zrębowym przedsionkiem, kryty jednokalenicowym dachem z hełmem nad nawą. Nad babińcem znajdowała się szkieletowa wieża z namiotowym dachem również zwieńczonym hełmem. Całość była zbudowana z jodłowych bali ciosanych wyłącznie toporem.
W Krecowie zachowała się murowana kapliczka z przełomu XIX w. w centrum wsi oraz murowany spichlerz podworski z XIX w. Mieszkańcami wsi są obecnie osadnicy z Nowotarskiego. Istnieją tu cztery gospodarstwa i SKR prowadzący hodowlę owiec.
Powrót do strony głównej serwisu
TYRAWA