Została założona w XV w., zamieszkiwali ją Bojkowie.
W pierwszej połowie ubigłego stulecia przebywał w tych stronach Jan Kanty Podolecki, wielki miłośnik ziemi bieszczadzkiej, zapalony myśliwy i wędrowiec. Przemierzając dzikie ostępy, dotarł do doliny rzeki Wetliny i nie znając dobrze tych stron, zabłądził. Poszukując wyjścia z opresji wypatrywał jakiegoś wyniosłego punktu terenu, z którego mógłby objąć spojrzeniem całą okolicę i zorientować się w swoim położeniu. W ten sposób wspiął się aż na Hnatowe Berdo. Spotkał tam starego człowieka, siedzącego na kamieniu i spoglądającego w zamyśleniu przed siebie.
W poemacie "Hnatowe Berdo" Podolecki następującymi słowami zwraca się do starca: "Muszę tu spocząć, droga daleka, a koń zmęczony od rana. Powiedz mi starcze, czemu opoka Hnatowym Berdem nazwana?" A na to zapytany odparł: "Popatrz młodzieńcze, gdzie ta dolina, pomiędzy dwiema górami! Tam była niegdyś dawna Wetlina, teraz zarosła lasami".